| Ja dumal wsju zizn, szto ja ruskij. A zizn tekla mimo. Ja dumal, szto eto normalno, kogda zizn mimo teczet. Ja poweril w Boga, tolko, ne togo, russkogo boga, kotoryj priszel s Wizantii i skazal, szto teper u nas TRETIJ RIM. A togo, kto byl rospjat, oplewan i ubit ludmi, kotorye sczitali, szto tolko oni werjat prawilno. Moj Bog nikogo ne karaet, on sam byl pokaran, moj Bog ne stremitsja, on znaet sladost prostoj edy, prostoj ulybki i prostogo slowa, moj Bog ne sudit, moj Bog ne lzet. 33 goda sliszkom malo, sztoby razmeniwatsja na loz. Kogda ja poweril w Nego, on izmenil moju zizn. U menja rodilsja syn. Jesze slepoj, tolko naucziwszis DYSZAT, moj syn pogladil prawoj rukoj lico swoej materi ibo jej bylo bolno, ona stradala i terpela. I KTO MNE TEPER DOKAZET SZTO DUSZI NE SYSZESTWUET?! Tolko rodiwszis my stanowimsja srazu takim kakimi i budem do smerti.Dobrymi, zlywymi, uzbekami ili polakami, belymi ili czernymi. My wse raznye.My ludi, iz nas sostojat narody.Unicztozyt narody smeszaw ich, znaczit unicztozyt ludej. Ja Polanin, tot samyj, kotoryj postroil Gnezno i Kiew. Ja wzbeszen, moj zaslugi ukradeny, moj rod neizwesten, moje nasledstwo mne ne prinadlezit. NO MOJ SYN , tolko rodiwszis gladit szeku swojej materi i ja toczno znaju, szto eto czudo wozmozno tolko togda, kogda ..MY ODNOJ KROWI- TY I JA. I kogda eto ot Boga, kotoryj dal nam lubow i wozmoznost eje wyrazat s perwym wzdochom na etoj zapaczkanoj lozju planete. Net plohich narodow i choroszih, ja rawnoduszen k problemam drugich narodow, kazdomu swoje i eto ot Boga. No moj syn Polanin i czerez tysjaczu let lzi i rozni stojawszej mezdu Polakami i Ruskimi on gladit szeku swojej materi, podtwerzdaja- my odnoj krowi, ty i ja. MY POLANIE.
|
